آنچه ما اکنون به عنوان روابط عمومی چه از نظر حرفه و چه از نظر اصطلاح باز می‌شناسیم برای نخستین بار در شرکت ملی نفت‌ ایران پدیدار گشته است. در میان موسسات و سازمان‌های بخش خصوصی و دولتی در ایران، شرکت ملی نفت ایران برای اولین بار و پیش از همه، دفتر روابط عمومی تاسیس نمود. پس از تشکیل واحدهای روابط عمومی در ایران، نیاز به آموزش مسئولان روابط عمومی و کارمندان این واحدها احساس شد. نخستین بار تشکیل کلاسهای کوتاه‌مدت آموزش روابط عمومی در وزارت اطلاعات و جهانگردی سابق شکل گرفت و پارهای از وزارتخانه‌ها مثل امور خارجه، آموزش آن را جهت کارمندان خود در بیشتر کشورهای خارجی به صورت رسمی با تشکیل دورههای کوتاه‌مدت شکل دادند.      
نخستین همایش روابط عمومی در ۳۰ آذر ماه ۱۳۴۳ در آبادان و دومین همایش در ۱۳ مهر ۱۳۴۴ در کرمانشاه برگزار شد. در سال ۱۳۴۸ شمسي به پيشنهاد وزارت اطلاعات و جهانگردي و تصويب هيات وزيران، نام دفتر‌هاي اطلاعات و انتشارات در كليه وزارتخانه‌ها و سازمان‌هاي دولتي و وابسته به دولت به اداره "اطلاعات و روابط عمومي" تغيير نام يافت.
اداره‌هاي روابط عمومي وزارتخانه‌ها و موسسه‌هاي دولتي در عين اين كه فعاليت مستقل داشتند ولي از نظر سياسي، عموم فعاليت‌هاي خود را با يك اداره كل در وزارت اطلاعات و جهانگردي به نام شوراي اطلاعات و انتشارات روابط عمومي هماهنگ مي‌ساختند و رييس يا مديران كل روابط عمومي وزارتخانه‌ها و موسسه‌هاي دولتي با تاييد وزارت اطلاعات به اين سمت برگزيده مي‌شدند.
پس از انقلاب اسلامی و در سال ۱۳۶۳ وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي، سيمناري را با حضور روابط عمومي‌ها در تهران برگزار كرد كه در واقع زيربناي حركت روابط عمومي را براي تجديد حيات آن پي‌ريزي كرد. در حال حاضر رشته روابط عمومي در برخي از دانشگاه‌هاي كشور تدريس مي‌شود.



6.1.8.0
گروه دورانV6.1.8.0